کد مطلب:94571 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120
[صفحه 392] جای حیرت نیست كه در چنان زمانی كه علی (ع) می زیست با همان محدودیت فرهنگ بشری، او را چنان رفعت علم و دانشی بود كه در راه نمایاندن مجد و قدرت بی مانند خداوندی، از خفاش یاد میكند كه دانش امروز هم از خلقت آن در شگفت است شب پره تنها حیوان پستانداری است كه قادر به پرواز است و تاكنون هشتصد نوع آن در جهان شناخته شده، و بطور عموم به دو دسته تقسیم می شوند: حشره خوار و گیاه خوار. این حیوان با پاهایش به شاخه درخت آویزان می شود و در همان حال همچون پستانداران دیگر، نوزاد خویش را به دنیا می آورد و شیر میدهد، و تا زمانی كه طفلش پرواز و شكار نیاموخته، او را به سینه گرفته همراه خود به هر جا میبرد. خفاش در قعر ظلمت و تاریكی، به سهولت موانع و یا طعمه و حتی شكل و جنس هر چیزی را از مسافت دور تشخیص میدهد. كاوشگران جانورشناس، با وسائل دقیق و مجهز علمی دریافته اند كه این موجود، مجهز به دستگاه عجیب و بس دقیقی است كه موانع را دور میزند و از مسافات دور، خود را به طعمه میرساند و با توجه به نسبت وزن و انرژی مصروفه، متجاوز از هفتاد و سه بیلیون برابر. بیشتر از حساسترین و نیرومندترین رادارهای موجود جهان، جهت یابی دارد! دانشمند ان معتقدند كه شب پره ها با انعكاس امواج مادون صوت، موانع و هدفهای خود را در تاریكی تشخیص میدهند. اما چگونگی مكانیسم دستگاه بی نهایت ظریفی را كه خداوند در مغز این مخلوق، به ودیعه نهاده و چنین خاصیت حیرت انگیزی را به آنها بخشیده، معمای عجیبی است كه مغز و فكر بزرگترین دانشمندان را مبهوت ساخته است. اینك با همان محدودیت دانش آن زمان، بنگرید كه امیرمومنان، شاهد مثال بزرگی خدای را ددر آفرینش عجیب چنین مخلوقی چگونه توصیف می كند وه چه شگفت انگیز است آفرینش شب پره ها! وصل آفتاب نجویند و در دل ظلمت شب ره پویند سپاس بی شمار پروردگار یكتائی را سزاست كه وصف كننده ها، از شناسائی و تعریف و توصیف او عاجزند و عظمت و جلالش، اندیشه و خرد برترین اندیشمندان و خردمندان را زبون و ناتوان كرده است، و این خردمندان را آن توان نبوده و نیست تا به كنه اقتدار و عظمت بی مانندش رهی یابند. اوست خداوندی كه هویدا به حق و راستی است، و پیداتر از آنست كه چشمها بتوانند او را ببینند هیچ مرغ دور پروازاندیشه ای را آن توان نیست تا به كنه ذات پاكش پی برده و به چیزی و در حدی شبیه و محدودش كند مرغ پندار و خیال را آن اوج و قدرت پرواز نبوده و نیست تا او ر ا به شكلی مصور كند و راهی بسویش باز سازد، بنابراین مانندی از او در وهم هیچ آفریننده ای نگنجد بی هیچ نمونه ای و بدون هیچ مشورتی با دیگری، و بی یاری خواستن از یاوری، آفرینش را بیافرید. آنگاه به امر و اراده اش، آفرینش، نظام بی مانند یافت و جملگی كائنات سر به فرمانش فرود آوردند و در اطاعت و امرش راه عناد و كفران نپوئیدند و مطیع گردیدند و متمرد نشدند [صفحه 395] یكی از بی نهایت آفریده های شگفت انگیز او- كه در آفرینشش تامل بسیار باید و دقت فراوان شاید و نمونه ایست از نمونه های بسیار زیاد- شگفتی آفرینش شب پره هاست. فروغ روز و آفتاب پر فروز، كه گشاینده و بیناگر هر دیده است، چشم آنها را می بندد و ظلمت شب، كه بینائی هر جنبنده ای را خاموش میسازد، دیده آنها را باز می كند. جای بسی حیرت است كه چگونه چشمانشان در برابر خورشید، نابیناست و نمی توانند از روشنی روز فروغ گیرند و بهنگام دمیدن آفتاب، خود را به آنچه می طلبند برسانند. چگونه پروردگار توانا، با درخشیدن نور خورشید، آنها را از رفتن به مكانهائی كه درآن درخشش روز هست بازداشته، و ناگزیرند كه دور از قلمرو خورشید خود را در پناهگاههای تیره و تار پنهان كنند. روز هنگام، آنها پلك دیده از عالم فرو می پوشند و شامگاهان را روز انگاشته، در میان تاریكی، به دنبال روزی و وسیله معیشت، بهر سو پر می كشند. تیرگی شب، مانع دید آنها نمی گردد و بر خلاف ناموس طبیعت، شب موجب سكوت و سكونشان نمیشود. آنگاه كه آفتاب، حجاب ظلمت از طبیعت برگیرد و فروغ روز در اعماق روزنهای ناپیدا نفوذ كند، و حتی لانه سوسماران را نورباران نماید و سرانجام همه جا غرقه در روشنائی روز شود، شب پره ها، دیده بر هم می نهند و به آنچه در شب اندوخته اند قناعت میكنند. پس، پاك و منزه خداوند متعال و مقتدری است كه برای شب پره ها شب را بجای روز گردانید، تا آنها در طلب روزی كوشند و روز را برای آنها هنگام سكون و آرامش قرار داد. خداوندی كه به این مخلوق شگفت انگیز خود، از گوشت تنشان بالهائی عطا فرمود- كه همچون لاله های گوش انسان بی پر و استخوانی است- تا بهنگام نیاز، با آنها به پرواز آیند. بالهائی كه در میانشان رگها و پیوندها آشكار است و این دو بال با همه لطافت، آنچنان نازك نیست كه در پرواز پاره شود و آنقدر ضخیم و خشن نیست تا بر تنشان سنگینی كند و مانع پروازشان گردد. شب پره ها، نوزادانشان را از خود جدا نمی سازند و به بدنشان می گیرند و پرواز می كنند لحظه ای كه مادر بنشیند نوزاد نیز با او می نشیند و هنگامیكه مادر بپرواز آید او نیز می پرد و تا زمانی كه اعضاء و بالهای نوزادان، توان پرواز نگرفته و چگونگی بهره مندی از زندگی و راه و روش معیشت را نیاموخته اند، از آغوش مام خویش جدا نمی شوند. پس، چنین آفریدگار بی همتائی كه آفرینشش بی مانند است، پاك و منزه و یكتاست. پروردگاری كه پیش از او و غیر از او همتائی نبوده و نیست
صفحه 392، 395.